மூன்று மடங்கு ஏழு எனப்படும் இவைதான் தோற்றமுள்ள உலகில் உள்ள அனைத்து வடிவங்களையும் சுமக்கும், அணியும் மற்றும் உருவாக்கும் பிரபஞ்சத் தொகுதிகள்.
வாக்கின் அதிபதி, வாக்கிலே அதிபதியாகவும், அறிவிலும், பரிசோதனைகளிலும் எல்லாம் அறிந்தவராகவும் விளங்கும் வாசஸ்பதி, இந்தத் தொகுதிகளின் சாராம்சம், பெயர்கள், வடிவங்கள், சக்திகள், செயல்பாடுகள் மற்றும் அவற்றின் தொடர்புகளுக்கான அறிவின் உடலை இங்கே இப்போது எனக்கு அருள்வாராக.

குறிப்பு: 'மூன்று மடங்கு ஏழு' என்பது விளக்கத்துக்குரியது.
தோற்றமுள்ள உலகம் ஒரே ஒரு அடிப்படைப் பொருள் காரணமான ப்ரக்ருதியிலிருந்து உருவாகிறது.
இந்த வளர்ச்சியின் காரணமாகச் செயலாற்றுபவர் வாசஸ்பதி;
அவர் உயர் ஆன்மா, அனைத்திலும் நிறைந்தவர், எல்லாவற்றிற்கும் அப்பாற்பட்டவர், அனைத்தையும் அறிந்தவர், அனைத்திலும் நிலைத்திருப்பவர், சக்தியுடையவர்.
ப்ரக்ருதி என்னும் இயற்கையின் அகபகுதியில் உள்ள ஆன்மாவின் சிதறாத ஸ்பந்தத்தால் இந்த உருவாக்கம் தொடங்குகிறது மற்றும் தொடர்ந்து உருவாக்கப்படுகிறது.
இதனால், இது சுய-அறிந்த மற்றும் புத்திசாலியான வளர்ச்சி — அநியமிக்க மற்றும் மரபில்லாத வளர்ச்சி அல்ல.
இந்த ஆரம்பம் ஒரு தீப்பொறியைப் போல – பிரமாண்ட வெடிப்பைப் போல.
அந்த வெடிப்புடன் ப்ரக்ருதி, அதாவது ஒரு அடிப்படைப் பொருள், பரிணாம வளர்ச்சியின் பன்மை நிலைகளை எடுத்துக்கொள்கிறது.
எப்போது எந்த நிலையில் இருந்தாலும், தோற்றமுள்ள உலகம், அந்த ஒரே காரணத்தின் விளைவாகவே உருவாகிறது – பரிணாம விதிகளுக்கு உட்பட்டே.

மூலத்தில் ப்ரக்ருதி ஒரு வகையறா நிலை.
தெய்வீகமான சித்தத்தால் பரிணாம மாற்றம் தொடங்கும்போது, அதற்கு மகத் என்று பெயரும் தன்மையும் உண்டாகிறது.
மகத் பிறகு அகங்காரமாக (அஹங்காரா) மாறுகிறது – ஒரு பொதுவான அடையாளமாக.
அந்த அகங்காரம் இரு திசைகளில் பரிணமிக்கிறது: ஒரு பகுதி உளவியல் திசை – மற்றது பொருட்த் திசை.
உளவியல் திசை மனம், புத்தி மற்றும் ஐம்புலங்களாக மாறுகிறது.
பொருட்த் திசை ஆழ்மூலத் தன்மைகள் (தன்மாத்திரைகள்) மற்றும் ஐந்து பஞ்சபூதங்களாக (ஆகாசம், வாயு, அக்னி, ஆபம், ப்ரிதிவி) மாறுகிறது.

இந்த பொருட்பரிணாமம் நுண்ணிய நிலையிலிருந்து தெளிவான நிலைக்கு சென்று வளர்கிறது.
நுண்ணிய நிலைகள் தன்மாத்திரைகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன, அவை பின்பு ஐந்து பஞ்சபூதங்களாக மாறுகின்றன:
ஆகாசம் (இடம்), வாயு (ஆற்றல்), அக்னி (உரு மற்றும் ஒளி), ஆபம் (தரங்கள்), ப்ரிதிவி (திடங்கள்).

இந்த ஐந்து பஞ்சபூதங்கள், அவற்றின் நுண்ணியத் தொடக்கநிலைகள் மற்றும் அகங்காரம் – இவைதான் அந்த மந்திரத்தில் கூறப்படும் "ஏழு".

இந்த ஏழு உருப்படிகளுக்கும் தனித்தனியான குணாதிசயங்கள் உள்ளன.
தோற்றமுள்ள அனைத்து வடிவங்களிலும் தனித்தன்மை குணங்கள் இருக்கின்றன.
மனிதர்களுக்கே கூட வெவ்வேறு குணநிலைகள் இருக்கின்றன.
ஒருவர் உயர் அறிவாளியாக இருக்கலாம், ஆனால் உள்மேலோட்டமுள்ள ஒருவர்;
மற்றொருவர் ஆற்றல்மிக்க, வெளிச்சமாக இருப்பவர்;
மற்றொருவர் மந்தமானவர்.
ஏன் இப்படியான வேறுபாடுகள்?

ப்ரக்ருதி – நம்முடைய உடல் தோற்றத்திற்கான அடிப்படைப் பொருள் – தானே பலவித குணங்களையும் இயல்புகளையும் கொண்டது.
இவை சத்துவம் (மனசு, புத்தி, வெளிப்படைத்தன்மை), ரஜஸ் (செயலாற்றல், ஆற்றல்), தமஸ் (அறியாமை, சோம்பல்) ஆகும்.
நாம் இவற்றை சிந்தனை, ஆற்றல் மற்றும் பொருள் என்று அழைக்கலாம்.
அல்லது பொருள், இயக்கம் மற்றும் மனம் என்றும்.

பொருள் மற்றும் ஆற்றல், மனம் — இவை பரஸ்பரம் மாற்றக்கூடியவை என்பதை அறிவியல் இப்போது புதிதாக கண்டுபிடித்தது.
இது வேதங்களில் ஏற்கனவே கூறப்பட்ட உண்மை – அல்லது நாம் மறந்துவிட்டோம், ஆனால் அது நம்முள் அமைதியாக பதிக்கப்பட்டிருந்தது.

இந்த ஏழு ப்ரக்ருதி பரிணாமங்கள், மேலும் இந்த மூன்று குணங்களால் நிர்ணயிக்கப்படுவதால், மொத்தம் மூன்று மடங்கு ஏழு உருவங்களாக பிரபஞ்சத்தில் தோன்றுகின்றன.
ஒரு உயர் அறிவாளி குழப்பமடைந்த மனதுடன் இருக்கும்போது அவர் நாசமாக்கும் வல்லமை கொண்டவராக இருக்கலாம்.
மற்றொரு உயர் அறிவாளி சமநிலை கொண்ட மனதுடன் உருவாக்கும் படைப்பாளியாக இருக்கலாம்.
இருவரும் உடலாற்பட ஒரே மாதிரியானவர்கள், ஆனால் குணம் மற்றும் சாதனைகளில் முற்றிலும் வேறுபடுகிறார்கள்.

பிரார்த்தனை: வாசஸ்பதி, இந்த மூன்று மடங்கு ஏழு உருவங்களைப் பற்றிய ஒளியைக் கொண்டு எங்களை ஒளிவிக்கட்டும்.
இது அதர்வவேத பார்வையில் அறிவும் கல்வியும் என்னும் புரிதலின் ஒரு பிரதிபலிப்பு.
இது உண்மைகள், செயல்முறை மற்றும் பண்புகளின் அடிப்படையில் நம் அறிவுத் திறன் வளர்ச்சிக்கான ஒரு பிரார்த்தனை.

మూడుమార్లు ఏడు అని చెప్పబడే ఈ సత్త్వాలు ప్రపంచంలోని అన్ని రూపాలను మోయడం, ధరించడం మరియు రూపొందించడం చేస్తాయి.
వాక్పతిగా ప్రసిద్ధుడైన, వాక్కు, జ్ఞానం మరియు ప్రాపంచిక ప్రపంచానికి అధిపతిగా ఉన్న సర్వజ్ఞుడు నన్ను ఈ సత్త్వాల తత్వం, నామాలు, రూపాలు, శక్తులు, కర్మలు మరియు పరస్పర సంబంధాలపై ఉన్న జ్ఞానశరీరంతో ఇప్పుడు కటాక్షించాలి.

గమనిక: ‘మూడుమార్లు ఏడు’ అనే ఆత్మీయ ప్రపంచం వివరించవలసినదే.
ప్రపంచంలోని ప్రతిదీ ఒకే ఒక మూల కారణం అయిన ప్రకృతి నుంచి అభివృద్ధి చెందింది.
ఆ అభివృద్ధికి కారణమైన ప్రక్రియకు కారకుడు వాచస్పతి.
ఆయన పరమాత్మ, అంతర్యామిగా ఉన్నవాడు, అనంతుడు, సర్వవ్యాపి, సర్వశక్తిమంతుడు.
ఆత్మ అంతర్గతంగా ప్రకృతిలో ఉండటం వల్ల, ఆత్మ యొక్క సంకల్పం వల్ల అభివృద్ధి మొదలవుతుంది మరియు కొనసాగుతుంది.
కాబట్టి ఇది బుద్ధిమంతమైన, సృజనాత్మకమైన అభివృద్ధి — అజ్ఞానపూరితమైన గడచిపోయే వికాసం కాదు.
ఈ ఆరంభం ఒక్క చెలరేగిన నిప్పురవ్వలాంటిది — అది పెద్ద పేలుడుగా చెప్పవచ్చు.
ఆ పేలుడు జరిగినప్పుడు ప్రకృతి అనే మౌలిక పదార్థ కారణం విభిన్న రూపాలుగా అభివృద్ధి చెందడం మొదలవుతుంది.
ప్రపంచం, ఏ సమయంలో ఎలా ఉన్నా, ఆ ఒక్క కారణం వల్లే ఏర్పడింది – అభివృద్ధి యొక్క సూత్రాల ప్రకారం.

ప్రకృతి ప్రాథమికంగా నిర్వచించలేని స్థితిలో ఉంటుంది.
దివ్య సంకల్పం అభివృద్ధి ప్రక్రియను ప్రారంభించినప్పుడు, అది మహత్ అనే నామం మరియు లక్షణాన్ని పొందుతుంది.
మహత్ తర్వాత అహంకారంగా మారుతుంది – ఒక సామాన్యమైన చైతన్య స్వరూపంగా.
ఆ అహంకారం రెండు మార్గాల్లో అభివృద్ధి చెందుతుంది: భౌతికంగా మరియు మానసికంగా.
మానసిక మార్గం మనస్సు, బుద్ధి మరియు ఇంద్రియాలుగా అభివృద్ధి చెందుతుంది.
భౌతిక మార్గం ఐదు భూతాలుగా (ఆకాశం, వాయువు, అగ్ని, జలం, భూమి) అభివృద్ధి చెందుతుంది.

ఈ భౌతిక అభివృద్ధి రెండు దశలుగా – సూక్ష్మం మరియు స్థూలంగా – అహంకారంనుంచి వెలువడుతుంది.
సూక్ష్మమైనవి తన్మాత్రలు అని పిలవబడతాయి.
తన్మాత్రలు స్థూలమైన ఐదు భూతాలుగా మారతాయి:
ఆకాశం (శూన్యం), వాయువు (శక్తి), అగ్ని (తాపం మరియు వెలుగు), ఆపః (ద్రవాలు), భూమి (ఘన పదార్థం).

ఈ ఐదు స్థూల భూతాలు, వాటి సూక్ష్మ రూపాలు మరియు అహంకారం – ఇవే మంత్రంలో పేర్కొన్న “ఏడు”.

ఈ ఏడు అంశాలకు కూడా తమ తమ లక్షణాలు ఉంటాయి.
ప్రపంచంలోని ప్రతి రూపానికీ ప్రత్యేక లక్షణాలు ఉంటాయి.
మనుషులకూ సైతం భావితరంగాలు ఉంటాయి.
ఒకరు అధికమైన మేధావిగా ఉండొచ్చు, అయితే లోపలికి మునిగిపోయినవాడు.
ఇంకొకరు ఉత్సాహంగా, బహిరంగంగా ఉండవచ్చు.
మరొకరు అజ్ఞానం కలవాడు.
ఇవి ఎందుకు జరుగుతున్నాయి?

ప్రకృతి – మన శరీర ఉనికి యొక్క మూల కారణం – స్వయంగా మూడు రకాల లక్షణాలతో ఉంటుంది.
అవి సత్త్వము (బుద్ధి, స్పష్టత), రజస్సు (చర్య, శక్తి), తమస్సు (జడత్వం, నీరసం).
వీటిని మనం ఆలోచన, శక్తి మరియు పదార్థంగా కూడా పరిగణించవచ్చు.
లేదా పదార్థం, కదలిక మరియు మనస్సు అని కూడా చెప్పవచ్చు.
పదార్థం, శక్తి మరియు మనస్సు పరస్పర మార్పిడి అయ్యే అంశాలన్న విషయాన్ని ఆధునిక శాస్త్రం ఇటీవలే తిరిగి గుర్తించింది.
అది వేదాంతం నుండి మళ్ళీ గుర్తుకు వచ్చిన సత్యం మాత్రమే కావచ్చు – అది అసలు మరిచిపోయిన పాత జ్ఞానమే కావచ్చు.

ప్రకృతి యొక్క ఈ ఏడు మార్గాలు, ఈ మూడు గుణాల వల్ల ప్రభావితమై, మొత్తం మూడుమార్లు ఏడు అనే స్వరూపాలుగా అభివృద్ధి చెందుతాయి.
ఒక గణనీయ మేధావి ఆందోళనతో కూడిన మనస్సుతో ఉంటే విధ్వంసకుడవవచ్చు.
ఇంకొకడు సమతులితమైన మనస్సుతో ఉంటే క్రియాశీలక ప్రేరణ కలిగిన సృష్టికర్త అయ్యే అవకాశం ఉంది.
వీరిద్దరూ శరీరపరంగా ఒకేలా ఉన్నప్పటికీ, వారి లక్షణాలు మరియు సాధనాల్లో విభిన్నత ఉంటుంది.

ప్రార్థన: వాచస్పతి ఈ మూడుమార్లు ఏడు రూపాలపై మాకు జ్ఞానాన్ని ప్రసాదించుగాక.
ఇది అథర్వవేద దృష్టిలో జ్ఞానం మరియు విద్య యొక్క ప్రతిబింబం.
ఇది వాస్తవాలు, ప్రక్రియలు మరియు విలువల పరంగా మేధస్సు అభివృద్ధికి చేసే ప్రార్థన.

ಮೂರುದೊಮ್ಮೆ ಏಳು ಎನ್ನುವಂತಿವೆ ಈ ತತ್ವಗಳು — ಇವುಗಳೇ ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ರೂಪಗಳಿರುವ ಲೋಕವನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತವೆ, ಉರಿಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ.
ವಾಕ್ಸಾಮ್ರಾಟ್ ವಾಚಸ್ಪತಿ, ಮಾತಿನ, ಚೇತನೆಯ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಲೋಕದ ಸರ್ವಜ್ಞಸ್ವಾಮಿ, ನನಗೆ ಈ ತತ್ವಗಳ ಸಾರ, ನಾಮ, ರೂಪ, ಶಕ್ತಿ, ಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧಗಳ ಜ್ಞಾನ ರೂಪದ ದೇಹವನ್ನು ಇಡೀ ಇಲ್ಲಿಯೇ, ಈಗಲೇ ಪ್ರಸಾದಿಸಲಿ.

ಸೂಚನೆ: ‘ಮೂರುದೊಮ್ಮೆ ಏಳು’ ಎನ್ನುವ ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ತತ್ವವನ್ನು ವಿವರಿಸಬೇಕು.
ಈ ದೃಶ್ಯಜಗತ್ತು ಒಂದು ಮೂಲ ಭೌತಿಕ ಕಾರಣವಾದ ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ಉದ್ಭವವಾಗಿದ್ದುದು.
ಆ ಉದ್ಭವದ ಕಾರ್ಯನಿಮಿತ್ತ ಕಾರಣ ವಾಚಸ್ಪತಿ —
ಪರಮಾತ್ಮ, ಆಂತರ್ಯಾಮಿ, ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಲ್ಲಿರುವವನು, ಸರ್ವಜ್ಞ, ಸರ್ವವ್ಯಾಪಕ, ಸರ್ವಶಕ್ತಿಶಾಲಿ.
ಆ ಆತ್ಮನ ಇಚ್ಛೆ ಮತ್ತು ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲೇ ಆಂತರ್ಯರೂಪವಾಗಿ ಆತ್ಮನಿಲಿತಿಯಿಂದ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ ಇದು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ, ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯೇ ಆಗಿದೆ — ಕೂರುತ, ಅಂಧ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲ.
ಆ ಆರಂಭವು ಒಂದು ಕಿಡಿಗೆಪ್ಪಾಗಿತ್ತು — ಒಂದು "ಬಿಗ್ ಬ್ಯಾಂಗ್" (ಮಹಾಸ್ಫೋಟ).
ಆ ಮಹಾಸ್ಫೋಟದಿಂದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮೂಲಭೂತ ತತ್ವ ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಭಿನ್ನ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಎಲ್ಲವೂ, ಯಾವಾಗಲಾದರೂ, ಆ ಒಂದೇ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಉಂಟಾಗಿದೆ — ಅವ್ಯಾಭಿಚಾರಿಯಾದ ಪ್ರಕೃತಿನಿಯಮದಂತೆ.

ಮೂಲತಃ ಪ್ರಕೃತಿ ರೂಪವಿಲ್ಲದ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ.
ದೈವಿಕ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಆ ರೂಪಾಂತರ ಆರಂಭವಾದಾಗ, ಅದು ‘ಮಹತ್’ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಗುಣವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಮಹತ್ ನಂತರ ‘ಅಹಂಕಾರ’ ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಚೈತನ್ಯ ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಅಹಂಕಾರವು ನಂತರ ಎರಡು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗುತ್ತದೆ: ಭೌತಿಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ.
ಮಾನಸಿಕ ದಿಕ್ಕು ಮನಸ್ಸು, ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಇಂದ್ರಿಯಗಳಾಗಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಭೌತಿಕ ದಿಕ್ಕು ಐದು ಮಹಾಭೂತಗಳಾಗಿ — ಆಕಾಶ, ವಾಯು, ಅಗ್ನಿ, ಆಪ್ (ಜಲ), ಮತ್ತು ಪೃಥ್ವಿ (ಭೂಮಿ) — ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಈ ಭೌತಿಕ ರೂಪಾಂತರವು ಎರಡು ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತದೆ — ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಮತ್ತು ಸ್ಥೂಲ.
ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಅಂಶಗಳನ್ನು ‘ತನುಮಾತ್ರೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ತನುಮಾತ್ರೆಗಳು ನಂತರ ಸ್ಥೂಲ ಮಹಾಭೂತಗಳಾಗಿ — ಆಕಾಶ (ಶೂನ್ಯತೆ), ವಾಯು (ಶಕ್ತಿ), ಅಗ್ನಿ (ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮತ್ತು ಬೆಳಕು), ಆಪ್ (ದ್ರವ), ಮತ್ತು ಭೂಮಿ (ಘನ) — ವಿಕಸಿತವಾಗುತ್ತವೆ.

ಈ ಐದು ಸ್ಥೂಲ ಅಂಶಗಳು, ಅವುಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತನುಮಾತ್ರೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರ — ಇವುಗಳು ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿರುವ "ಏಳು" ಅಂಶಗಳಾಗಿವೆ.

ಈ ಏಳು ಅಂಶಗಳಿಗೂ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಗುಣಾತ್ಮಕ ಲಕ್ಷಣಗಳಿರುತ್ತವೆ.
ದೃಶ್ಯ ರೂಪಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಗುಣಸ್ವರೂಪಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ.
ಮಾನವನಲ್ಲಿಯೂ ವಿವಿಧ ಗುಣಗಳ ಭಿನ್ನತೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ಒಬ್ಬನು ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗಿರಬಹುದು — ಆದರೆ ಒಳಗೆಳೆಯವಾದ ಸಂಶೋಧಕವಾಗಿರಬಹುದು;
ಮತ್ತೊಬ್ಬನು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ, ಚುರುಕುತನದಿಂದ ಬಹಿರ್ಮುಖನಾಗಿರಬಹುದು;
ಮತ್ತೊಬ್ಬನು ಮಂದಮತಿಯಾಗಿರಬಹುದು.
ಇಂತಹ ಭಿನ್ನತೆ ಏಕೆ?

ಪ್ರಕೃತಿ — ನಮ್ಮ ಭೌತಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಮೂಲ ಕಾರಣವೇ — ತಾನು ಮೂರು ರೀತಿಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತೆ:
ಸತ್ವ (ಮನಸ್ಸು, ಬುದ್ಧಿ, ಪಾರದರ್ಶಕತೆ),
ರಜಸ್ (ಶಕ್ತಿ, ಚಟುವಟಿಕೆ),
ತಮಸ್ (ಜಡತೆ, ನಿರ್ಗತಿಕತೆ).
ನಾವು ಇದನ್ನು "ಚಿಂತನಶಕ್ತಿ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕತೆ" ಎಂದು ಕರೆಯಬಹುದು, ಅಥವಾ "ದ್ರವ್ಯ, ಚಲನೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು" ಎಂದು.
ದ್ರವ್ಯ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಪರಸ್ಪರ ರೂಪಾಂತರವಾಗಬಹುದೆಂಬ ತತ್ತ್ವ — ಇತ್ತೀಚಿನ ವಿಜ್ಞಾನವು ಕಂಡುಕೊಂಡಂತೆ — ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ನಿರೂಪಿತವಾಗಿದೆ.
ಅದು ನಮಗೆ ಮರೆತುಹೋದ ಜ್ಞಾನವಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿ ಅದು ನಮ್ಮೊಳಗೆ ನಿದ್ರಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತು.

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಈ ಏಳು ಅಂಶಗಳು, ಈ ಮೂರು ಗುಣಗಳಿಂದ ತಾರತಮ್ಯಗೊಂಡು,
"ಮೂರುದೊಮ್ಮೆ ಏಳು" ರೂಪಗಳಾಗಿ ವಿಕಸಿಸುತ್ತವೆ.
ಒಬ್ಬ ಅಶಾಂತ ಮನಸ್ಸುಳ್ಳ ಮಹಾಮೇಧಾವಿ ಸಂಹಾರಕನಾಗಬಹುದು;
ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಸಮತೋಲನದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಮನಸ್ಸುಳ್ಳ ಮಹಾಮೇಧಾವಿ ಸೃಜನಶೀಲ, ನಾವೀನ್ಯತೆಯ ಮಾದರಿಯಾಗಬಹುದು.
ಎರಡೂ ಮಾನವರು ಇದ್ದರೂ, ಅವರ ಸ್ವಭಾವ ಮತ್ತು ಸಾಧನೆ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಪ್ರಾರ್ಥನೆ: ವಾಚಸ್ಪತಿ ಈ ಮೂರುದೊಮ್ಮೆ ಏಳು ಅಂಶಗಳ ಕುರಿತು ನಮಗೆ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಲಿ.
ಇದು ಅಥರ್ವವേദದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯೆಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿದೆ.
ಇದು ನಮ್ಮ ಬೌದ್ಧಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ — ಸತ್ಯಗಳು, ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ — ಅರ್ಪಿಸಿದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.

तीन बार सात—ये इकाइयाँ ही वह तत्व हैं जो इस सम्पूर्ण दृश्य जगत के सभी रूपों को धारण करती हैं, उन्हें धारण करती हैं और उन्हीं से सभी रूपों की रचना होती है।
वाणी के अधिपति, वाक्, चेतना और इस दृश्य जगत के सर्वज्ञ स्वामी वाचस्पति, मुझे इन तत्वों के सार, नाम, रूप, शक्तियाँ, कार्य और आपसी संबंधों का ज्ञान—यहीं, अभी—प्रदान करें।

टिप्पणी: ‘तीन बार सात’ की अवधारणा को समझाया जाना आवश्यक है।
यह दृश्य जगत एक मूल भौतिक कारण—प्रकृति—से विकसित हुआ है।
इस विकास की निमित्त कारण शक्ति हैं वाचस्पति,
जो परमात्मा हैं—अंतर्यामी, परात्पर, सर्वज्ञ, सर्वव्यापी, सर्वशक्तिमान।
यह विकास आत्मा की इच्छा और उपस्थिति से प्रारंभ होता है जो प्रकृति में अंतर्निहित और संकुचित रूप में विद्यमान है।
इसलिए यह विकास एक रचनात्मक और बौद्धिक विकास है, न कि अंधा और असंगठित प्रसार।
यह प्रारंभ एक चिंगारी के समान है—जैसे महाविस्फोट (Big Bang)।
उस महाविस्फोट के साथ ही मूल कारण प्रकृति, विविध रूपों में विकास की प्रक्रिया में प्रवेश करती है।
जो कुछ भी दृश्य जगत में है, वह एक ही कारण से विकसित हुआ है, विकास के नियमों के अनुसार।

प्रकृति मूल रूप में निरवैयक्तिक होती है।
जब दिव्य इच्छा उस विकास प्रक्रिया को आरंभ करती है, तब वह "महत्" कहलाती है और उसी के अनुसार उसका चरित्र बनता है।
महत् फिर ‘अहंकार’ में रूपांतरित होती है, एक सामान्य चैतन्य सत्ता के रूप में।
यह अहंकार दो दिशाओं में विकसित होता है—भौतिक और मानसिक।
मानसिक विकास मन, बुद्धि और इंद्रियों में होता है;
भौतिक विकास पंचमहाभूतों में होता है—आकाश, वायु, अग्नि, आप (जल) और पृथ्वी।

यह भौतिक विकास दो अवस्थाओं से होकर गुजरता है—सूक्ष्म और स्थूल।
सूक्ष्म तत्वों को ‘तन्मात्रा’ कहा जाता है, और तन्मात्राएँ स्थूल महाभूतों—आकाश (स्पेस), वायु (शक्ति), अग्नि (ऊष्मा व प्रकाश), आप (तरल), और पृथ्वी (ठोस)—में विकसित होती हैं।

ये पाँच स्थूल तत्व, उनके सूक्ष्म रूप और अहंकार—ये सात तत्व ही उस मंत्र में वर्णित "सप्त" हैं।

इन सात तत्वों में भी गुणात्मक भिन्नताएँ होती हैं।
सभी दृश्य रूपों के कुछ गुणात्मक विशेषताएँ होती हैं।
यहाँ तक कि मनुष्यों में भी विभिन्न मानसिक, बौद्धिक और स्वभावगत गुण होते हैं।
कोई व्यक्ति अत्यधिक बुद्धिमान हो सकता है—पर अंतर्मुखी शोधकर्ता;
कोई अन्य व्यक्ति ऊर्जावान, बहिर्मुखी और सक्रिय हो सकता है;
फिर कोई और सुस्त और मंदबुद्धि हो सकता है।
ऐसा क्यों होता है?

क्योंकि प्रकृति—हमारी भौतिक उपस्थिति की मूल कारण—स्वतः ही गुणात्मक विविधताओं से युक्त है।
ये गुण हैं—सत्त्व (मन, बुद्धि, पारदर्शिता), रजस् (क्रिया, ऊर्जा), और तमस् (जड़ता, निष्क्रियता)।
हम इन्हें विचार, ऊर्जा और पदार्थ कह सकते हैं,
या फिर पदार्थ, गति और चित्त भी कह सकते हैं।
यह वैज्ञानिक सत्य कि पदार्थ, ऊर्जा और मन भी एक-दूसरे में रूपांतरित हो सकते हैं—वेदों में पहले से ही विद्यमान था।
यह या तो एक भूला हुआ सत्य था जो हमें अब फिर याद आया,
या वह ज्ञान भीतर ही सुप्त रूप में पड़ा हुआ था।

प्रकृति के ये सात तत्व, जब इन तीन गुणों से प्रभावित होकर विकसित होते हैं,
तो वे मिलकर "तीन बार सात" रूपों को जन्म देते हैं।
एक महान बुद्धिजीवी जिसकी मनःस्थिति असंतुलित हो, वह विनाशक बन सकता है;
जबकि एक और बुद्धिजीवी जिसकी मनःस्थिति संतुलित हो, वह रचनात्मक और नवाचारी हो सकता है।
दोनों शारीरिक रूप से मनुष्य होते हुए भी, उनके चरित्र और उपलब्धियाँ भिन्न होंगी।

प्रार्थना: हे वाचस्पति! हमें इन तीन बार सात तत्वों का पूर्ण ज्ञान दें।
यह अथर्ववेद की दृष्टि में ज्ञान और शिक्षा का दर्शन है।
यह एक प्रार्थना है हमारे बौद्धिक विकास के लिए—तथ्य, प्रक्रियाएँ और मूल्य-चेतना के संदर्भ में।

മലയാള പരിഭാഷ
മൂന്നുപോലും ഏഴ് — അത്തരം ഘടകങ്ങളാണ് ഈ സകല രൂപങ്ങളുള്ള ലോകത്തെ വഹിക്കുകയും അലങ്കരിക്കുകയും ആകെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നവ.
വാക്കിന്റെ ദൈവമായ വാചസ്പതി, വാക്കിന്റെയും ബോധത്തിന്റെയും ഭൗതിക ലോകത്തിന്റെയും സർവജ്ഞനായ ഉടമ, ഈ ഘടകങ്ങളുടെ താത്വികതയും പേരുകളും രൂപങ്ങളും ശക്തികളും പ്രവർത്തനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധങ്ങളും സംബന്ധിച്ച ജ്ഞാനശരീരത്തിൽ ഇപ്പോഴു തന്നെ എനിക്ക് അനുഗ്രഹിക്കണമേ.

കുറിപ്പ്: 'മൂന്നുപോലും ഏഴ്' എന്ന ആശയം വിശദീകരിക്കേണ്ടതാണ്.
ഭൗതികലോകം ഒരു അടിസ്ഥാന ഭൗതിക കാരണമായ പ്രകൃതിയിൽ നിന്നുള്ള വികാസമാണ്.
ഈ വികാസത്തിന്റെ സഹായകമായ കാരണമാണ് വാചസ്പതി —
പരമാത്മാവ്, അന്തര്യാമിയായ, അതീതനായ, സർവജ്ഞനായ, സർവവ്യാപിയായ, സർവശക്തനായ.
ആത്മാവിന്റെ ഇച്ഛയും സാന്നിധ്യവും പ്രകൃതിയിൽ അന്തർലീനമായ നിലയിൽ നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ,
ഈ വികാസം ഒരാശയപൂർണമായ, സൃഷ്ടിമുഖമായ, ബുദ്ധിപൂർണമായ വളർച്ചയാകുന്നു — അനിയന്ത്രിതവും കാഴ്ചയില്ലാത്തതുമായ വളർച്ചയല്ല.
ആ തുടക്കം ഒരു ചിങ്കാരി പോലെ — അതായത്, ബിഗ് ബാങ് പോലെ.
ആ വലിയ സ്ഫോടനത്തോടെ പ്രകൃതി എന്ന ഏക മൂലകാരണം വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിലേക്ക് വികാസപ്പെടാൻ തുടങ്ങുന്നു.
ഭൗതിക ലോകം, ഏത് ഘട്ടത്തിലും എന്തായാലും, ആ ഒരു കാരണത്തിന്റെ ഫലമാണ് — പ്രകൃതിയിലെ നിയമങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്.

പ്രകൃതി സ്വഭാവത്തിൽ നിർവചനാതീതമാണ്.
ദൈവീക ഇച്ഛ പ്രകൃതിയിലെ വികാസം ആരംഭിക്കുന്നപ്പോൾ അതിന് മഹത് എന്ന നാമവും സ്വഭാവവും ലഭിക്കുന്നു.
മഹത് പിന്നീട് 'അഹങ്കാര'മായി മാറുന്നു — ഒരൊറ്റ തിരിച്ചറിയൽബോധമായി.
അഹങ്കാരം പിന്നീട് രണ്ട് ദിശകളിലായി വികസിക്കുന്നു — ഭൗതികവും മാനസികവുമായ.
മാനസികം മനസ്സും ബുദ്ധിയും ഇന്ദ്രിയങ്ങളും ആകുന്നു;
ഭൗതികം അകാശം, വായു, അഗ്‌നി, ജലം, ഭൂമി എന്നീ അഞ്ച് മൂലഘടകങ്ങളായി വികസിക്കുന്നു.

ഈ ഭൗതിക വികാസം രണ്ട് ഘട്ടങ്ങളിലൂടെയാണ് നടക്കുന്നത് — സൂക്ഷ്മവും സ്ഥൂലവുമായ.
സൂക്ഷ്മ ഘടകങ്ങളെ 'തന്മാത്ര'കൾ എന്ന് പറയുന്നു.
തന്മാത്രകൾ പിന്നീട് സ്ഥൂല ഘടകങ്ങളായ —
ആകാശം (വിശാലത), വായു (ഊർജം), അഗ്‌നി (താപവും പ്രകാശവും), ജലം (ദ്രാവകങ്ങൾ), ഭൂമി (ഘനരൂപം) — എന്നിങ്ങനെ വികസിക്കുന്നു.

ഈ അഞ്ച് ഘടകങ്ങൾ, അവയുടെ സൂക്ഷ്മ രൂപങ്ങൾ, കൂടാതെ അഹങ്കാരം — ഇവ ചേർന്നവയാണ് മന്ത്രത്തിൽ പറയുന്ന "ഏഴ് ഘടകങ്ങൾ."

ഈ ഏഴ് ഘടകങ്ങൾക്കും ഗുണപരമായ പ്രത്യേകതകളുണ്ട്.
സകല ഭൗതികരൂപങ്ങൾക്കും സ്വഭാവപരമായ ഗുണങ്ങളുണ്ട്.
മനുഷ്യരിൽ പോലും ഈ ഗുണഭേദങ്ങൾ വ്യക്തമാണ്.
ഒരു വ്യക്തി ബുദ്ധിപൂർണനാകാം — എന്നാൽ അന്തർമുഖമായ ശോധനാത്മാവായി.
മറ്റൊരാൾ ഊർജസ്വലനും ലൗകികവുമായ വിദഗ്ധനാകാം.
മറ്റൊരാൾ വിചാരശൂനനായി ഇരിക്കാം.
എന്തുകൊണ്ട് ഈ വ്യത്യാസം?

അത് പ്രകൃതിയിലാണുള്ളത്. പ്രകൃതി തന്നെ മൂന്നു ഗുണങ്ങളിൽ തിരിച്ചിരിക്കുന്നു —
സത്വം (ബുദ്ധി, മനസ്സ്, വ്യക്തത),
രജസ് (ശക്തി, കർമ്മത്വം),
തമസ് (ജഡത, അധിഷ്ഠിതാവസ്ഥ).
ഇത് നാം വിചാരം, ഊർജം, ഭൗതികത്വം എന്നിങ്ങനെയും വിളിക്കാം.
അഥവാ, ദ്രവ്യം, ചലനം, ചിത്തം എന്നും പറയാം.
ദ്രവ്യവും ഊർജവും ബുദ്ധിയും പരസ്പരം മാറാവുന്നതാണ് എന്നത് —
ഇത് നമ്മുടെ കാലഘട്ടത്തിൽ ശാസ്ത്രം വീണ്ടും കണ്ടെത്തിയതായിരിക്കാം,
അല്ലെങ്കിൽ അത് നമുക്ക് മറന്നുപോയ പണ്ടത്തെ ഒരു വേദസത്യമാകാം —
നമുക്ക് ഉള്ളിൽ ഒരിടത്ത് ഉറങ്ങിക്കിടന്ന അറിവ് മാത്രം.

പ്രകൃതിയുടെ ഏഴ് ഘടകങ്ങൾ, ഈ മൂന്നു ഗുണങ്ങളാൽ സ്വഭാവപരമായി വേർതിരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ,
അത് മൂന്നു തവണ ഏഴ് ഘടകങ്ങളായി മാറുന്നു.
ഒരു ബുദ്ധിവാനായ വ്യക്തിക്ക് ആശയഗതിമുട്ടമുണ്ടെങ്കിൽ അവൻ നാശകരനാകാം;
മറുവശത്ത് ഒരേ ബുദ്ധിസമ്പന്നനായ മറ്റൊരാൾ സമതുലിതചിന്തയോടെ നവചിന്തകനാകാം.
ഇവരൊരുപോലെ മനുഷ്യരാണെങ്കിലും, അവരുടെ സ്വഭാവവും നേട്ടങ്ങളും വ്യത്യസ്തമാണ്.

പ്രാർത്ഥന: വാചസ്പതി ഈ മൂന്ന് തവണ ഏഴ് ഘടകങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ജ്ഞാനം ഞങ്ങളിലേക്കെറിയട്ടെ.
ഇതാണ് അതർവവേദീയമായ അറിവിന്റെയും വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെയും ദർശനം.
ഇത് സത്യങ്ങൾ, പ്രക്രിയകൾ, മൂല്യങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ നമ്മുടെ ബൗദ്ധികവികാസത്തിനുള്ള പ്രാർത്ഥനയാണ്.

ஓ வாக்சபதி, அதிசய உலகத்தின் ஆண்டவரே,
அறிவும் சக்தியும், செல்வமும் மதிப்பையும் வழங்குபவரே,
எனக்கொரு பிரகாசமான புனித மனதை அளிக்க வந்தருள்வீர்.
விகாசத்தின் ஓட்டத்தை நிறுத்தாதீர்கள்;
நான் கேட்கும் ஒவ்வொன்றும் என்னுள் நிலைத்திருக்கட்டும்.

ఓ వాచస్పతి, భౌతిక లోకపు అధినాయకుడా,
జ్ఞానాన్ని, శక్తిని, సంపదను, విలువను ఇచ్చే వాడవు.
బుద్ధిమంతమైన పవిత్రమైన మనస్సును నాకు అనుగ్రహించు.
ఈ ప్రక్రియను నిలిపివేయకు;
నేను వినేది నా దగ్గర నిలిచి ఉండేలా చేయు.

ಓ ವಾಚಸ್ಪತಿ, ಭೌತಿಕ ಲೋಕದ ಅಧಿಪತಿಯಾದ ದೇವರೆ,
ಜ್ಞಾನ, ಶಕ್ತಿ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವವನಾಗಿರುವೀರಿ,
ನನಗೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಪವಿತ್ರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನೀಡು.
ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಡಿ;
ನಾನು ಕೇಳುವದು ನನ್ನೊಳಗೆ ಉಳಿಯಲಿ.

हे वाचस्पति, इस भौतिक जगत के अधिपति,
जो ज्ञान, शक्ति, धन और मूल्य प्रदान करते हैं,
मेरे पास एक तेजस्वी और पवित्र मन लाकर दें।
इस प्रक्रिया को मत रोकिए,
और जो कुछ भी मैं सुनूं, वह मुझमें स्थिर हो जाए।

ഓ വാചസ്പതി, ഭൗതികലോകത്തിലെ അധിപനേ,
ജ്ഞാനവും ശക്തിയും സമ്പത്തും മൂല്യങ്ങളും നല്കുന്നവനേ,
എനിക്കൊരു ദിവ്യവും പ്രകാശമുള്ള മനസ്സു വരുത്തീടണമേ.
ഈ പ്രക്രിയ നിലച്ച് പോകരുതേ;
ഞാൻ കേൾക്കുന്നതെല്ലാം എനിക്ക് നിൽക്കട്ടെ.

ஓ வாக்சபதி, அதிசய உலகின் அதிபதியே,
அறிவும் சக்தியும், செல்வமும் மதிப்பும் அளிப்பவரே,
எனக்கு ஒரு பிரகாசமான புனிதமான மனதை வழங்கவேணும்.
வளர்ச்சி நிற்காதபடி பாருங்கள்.
நான் கேட்பவை என்னுள் நிலைத்திருப்பதாக இருக்கட்டும்.

ఓ వాచస్పతి, విశిష్ట లోకానికి అధిపతివైన వాడవా,
జ్ఞానం, శక్తి, సంపద మరియు విలువలను ప్రసాదించే వాడవా,
నాకు ఓ పవిత్రమైన ప్రకాశవంతమైన మనస్సు ఇవ్వు.
ఈ అభివృద్ధి స్థంభించకుండా ఉండనివ్వు.
నేను వింటున్నది నా లోపల నిలిచిపోవాలని ఆశిస్తున్నాను.

ಓ ವಾಚಸ್ಪತಿ, ಅದ್ಭುತ ಲೋಕದ ಪ್ರಭುವಾದವನು,
ಜ್ಞಾನ, ಶಕ್ತಿ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡುವವನು,
ನನಗೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಪವಿತ್ರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು.
ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಿಲ್ಲದಿರಲಿ.
ನಾನು ಕೇಳುವುದೆಲ್ಲ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಿಂತುಹೋಗಲಿ.

हे वाचस्पति, इस अद्भुत संसार के स्वामी,
जो ज्ञान, शक्ति, धन और मूल्य प्रदान करते हैं,
कृपया आकर मुझे एक उज्ज्वल और पवित्र मन दें।
इस प्रक्रिया को रोकिए नहीं।
जो कुछ मैं सुनूं, वह मेरे भीतर स्थायी हो जाए।

ഓ വാചസ്പതി, അത്ഭുത ലോകത്തിന്റൊധിപനായോ,
ജ്ഞാനവും ശക്തിയും സമ്പത്തും മൂല്യവും നല്കുന്നവനേ,
എനിക്ക് ദിവ്യവും പ്രകാശമേറിയതുമായ മനസ്സൊരുക്കണേം.
ഈ പ്രക്രിയ നിലച്ചുപോകാതിരിക്കുക.
ഞാൻ കേൾക്കുന്നതെല്ലാം എന്റെയുള്ളിൽ നിലനില്ക്കട്ടെ.

வாக்சபதி அழைக்கப்பட்டுள்ளார்; வாக்சபதி நமக்கு அழைப்பு மற்றும் தூண்டுதலை அளிப்பாராக.
நாம் கேட்டதும் உறுதிப்படுத்தியதையும் பின்பற்றி நடைமுறைப்படுத்துவோம்.
நீங்கள் கற்றதை இழக்க வேண்டாம், மதிக்க மறுக்க வேண்டாம், அவமதிக்கவும் வேண்டாம்.

వాచస్పతి ఆహ్వానించబడ్డారు; ఆయన మనకు పిలుపు మరియు ప్రేరణను ఇవ్వాలి.
మనం వినినదాన్ని మరియు ధృవీకరించినదాన్ని అనుసరిస్తూ ఆచరించాలి.
మీరు నేర్చుకున్నదాన్ని కోల్పోకండి, అవమానించకండి, విలువ కోల్పోకండి.

ವಾಚಸ್ಪತಿಯನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿದೆ; ಅವರು ನಮಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ ಮತ್ತು ಕರೆದರೆಂದು ಆಶಿಸುತ್ತೇವೆ.
ನಾವು ಕೇಳಿದ ಮತ್ತು ದೃಢೀಕರಿಸಿದುದನ್ನು ಅನುಸರಿಸೋಣ ಮತ್ತು ಅಭ್ಯಾಸಿಸೋಣ.
ನೀವು ಕಲಿತದ್ದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬೇಡಿ, ಅವಮೌಲ್ಯಗೊಳಿಸಬೇಡಿ, ತಿರಸ್ಕರಿಸಬೇಡಿ.

वाचस्पति का आह्वान किया गया है; वाचस्पति हमें प्रेरणा और आह्वान प्रदान करें।
जो कुछ हमने सुना और सत्यापित किया है, उसका पालन करें और अभ्यास करें।
जो आपने सीखा है उसे न खोएं, उसका अपमान न करें, न ही उसकी उपेक्षा करें।

വാചസ്പതിയെ ആഹ്വാനിച്ചിരിക്കുന്നു; വാചസ്പതി ഞങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനവും വിളിയും നൽകട്ടെ.
നാം കേട്ടതും ഉറപ്പിച്ചതുമായ കാര്യങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന് പ്രയോഗിക്കാം.
നിങ്ങൾ പഠിച്ചതെന്തും നഷ്ടപ്പെടരുത്, അവമതിക്കരുത്, അവഹേളിക്കരുത്.